Τοποθετημένο σε έναν πυκνό ελαιώνα, η βασική ιδέα ήταν η διατήρηση μιας ανεμπόδιστης σχέσης με τους γύρω κήπους του οικοπέδου. Οι εξωτερικοί τοίχοι του έργου επρόκειτο να λειτουργήσουν ως κατώφλια και όχι ως όρια, επεκτείνοντας έτσι το πραγματικό αποτύπωμα της κατοικίας μέχρι την άκρη του ελαιώνα. Καθώς κάποιος προχωρά στον πυρήνα της κατοικίας, οι χώροι γίνονται πιο ιδιωτικοί με την τοποθέτηση στοιχείων από πέτρα, στόκο και γυαλί.